Een random verslag

Reisverslag? Nee, hoor! Ik heb gewoon afgelopen tijd om mijn kont gezeten. Hij is nu platter dan dat ie al was, chill. Het zit namelijk zo: ik ben met afstuderen bezig.. en dus ook met scriptie. Ik kan het niet meer uitstaan, maar ik moet. Het is walgelijk vervelend om ook elke dag op facebook te moeten lezen dat iemand weer iets heeft ingeleverd, dat iemand weer klaar is met iets. Ik ben het zat. Maar ik moet het ook afmaken, dus ik beslis vanaf nu dat ik het pas zat ben als ik klaar ben. Ja. Goed plan.

Van de week ben ik met 2 vriendinnen van mij, die tevens met mij is Sint Petersburg op uitwisseling waren, wat gaan eten in het centrum van Buenos Aires. Nu ben ik niet de grootste vlees fan. Maar hey, lekker vlees is lekker. Zij raadden mij aan om een bepaald gerecht te nemen. Het heet 'locro'. Klinkt niet woest aantrekkelijk, maar ik besloot het een kans te geven. Het was een stoofpotje met allerlei soorten vlees en kikkererwten in een soepje. Het was goddelijk. Nog nooit zulk zacht vlees gegeten! En zij hadden een gevuld rond broodje met vlees, wat ook verrukkelijk was. Het bleek lama-vlees te zijn. Ja, lama. Die beesten die spugen. Die, ja. Lekkeuuurrr! We hadden besloten beneden te eten, want daar werd muziek gespeeld, live. Ik zag een ouder mannetje, met lang wit haar en een meisje dat apart keek. Zij bleek blind te zijn. Ik zag de gitaren en het werd interessant. Ik heb daar werkelijk met tranen gezeten. Dat meisje had een prachtige stem en ze zong folklore en liedjes die hier bekend zijn. Het was een zeer fijne vroege middag die tot een vroege avond duurde.

Ik ben begonnen met zwemmen! Eindelijk wat beweging. Al dat zitten voor scriptie en stage is niet goed voor de billetjes (en omstreken) van Yael. De eerste keer zwemmen was zo fijn! Dat gezoef door het water voelt erg goed. Van tevoren moest ik een medische keuring doen. Ik werd al gelijk zenuwachtig, want ik heb daar slechte ervaringen mee in Rusland (halfnaakt in een grote kamer met schreeuwende Russen die zeggen dat je moet uitademen voor de scan)... Dus. Nou, ik helemaal klaar voor de keuring. Ik klop met opgeheven hoofd op de deur waar "Consultorio" op staat, in het zwembad. Een jong ventje doet open. NEE! Ook dát nog. Ik stelde me al helemaal voor dat het dan fout ging bij de controle in de lies. Vraag me niet waarom, maar zo'n idee had ik. Je mag zelf wat bedenken. Gelukkig was het zo dat alleen mijn tenen werden bekeken en mijn hoofd. Al was ik niet zo blij met de tenen, aangezien ik vet snel en lang moest lopen op mijn laarzen om op tijd te komen. Maar ja, híj wilde checken :P Gelukkig heb ik van mezelf geen stinkerds. Oh, en ik had geen luizen, ook chill.
De tweede keer zwemmen, ging ik in den avond. Samen met mijn nicht en tante. Zij hebben dan zwemles, maar ik doe vrij zwemmen. Nou, fucking nooit meer dat. Ziek veel mensen in het zwembad, mannen die voorbij zwemmen als walrussen (lees: allemaal water in je neus en mond) en mensen die toevallig beslissen onder water te kijken als je voorbij zwemt, ielg. En toen gebeurde het. PAM! Afschuwelijke pijn in mijn rechterbeen. Wat had Yael bedacht.. Yael bedacht om ook als walrus te gaan zwemmen (oké, ik geef toe, mijn vlinderslag leek meer op walrusslag... Laat me.) en mijn lang-niet-getrainde-spieren waren daar niet op voorbereid. Ik kreeg kramp waardoor ik niet meer verder kon zwemmen. Gelukkig vond ik het vroeger (jaaaa, jaaaa, nog steeeeeds) leuk om als een hondje te zwemmen, dus ik kon naar de zijkant zwemmen en mij van de verdrinking beschermen. De zwemleraar had het gezien en die kwam even aan mijn been voelen. En vragen hoe ik heet.. Wat dat met mijn been te maken heeft, is een raadsel :P
Na 4 dagen als een gangster te hebben gelopen, is nu alles weer biscuit and egg, en gisteren ging zwemmen ook weer goed. In de middag, als mensen hier eten, is Yael het zwembad ingedoken, met 1 persoon in een andere baan en in een andere baan hadden kleine kindjes les. Zo gruwelijk schattig, die omhoog stekende kontjes en die zwempakjes.

Een paar weken geleden ben ik met mijn Nederlandse Sandra naar haar boksles geweest. Wij hadden, heel stom, niet lang daarvoor dikke borden pasta naar binnen gewerkt en met elke jumping jack proefde ik de saus. Na de ENORM intense warming up, was het dan eindelijk tijd om te slaan. Het was zo leuk, hihi! Dankzij mijn broers, had ik al iets ervaring op dit gebied. Sandra en ik hebben Nederland goed vertegenwoordigd!
Ook gaan wij haast elke week naar dansles en we dansen de beginners er zo uit, muahah!

Gisternacht zijn we, mijn neef, nicht, ik en de 3 honden naar de rivier geweest waar ik eerder over heb verteld. Het was zo leuk :) Ik vind het fijn om die hondjes blij te zien. Helaas besloot mamahond om in een drol te rollen en het later op de hondjes te smeren, waardoor alles te erg stonk. We hebben ze in de achterbak gestopt, maar die geur was niet te harden. Klein kind als ik ben, moest steeds lachen omdat het stonk. Ik snap mezelf af en toe écht niet. Aangekomen gingen de honden allemaal onder de douche met veel zeep! De schoonheid duurde niet lang, aangezien ik net een keiharde drol uit Felipe's mond heb gevist. Ik heb erg mijn best gedaan om niet te kotsen terwijl ik zijn mond waste.

Echte avonturen heb ik niet beleefd, alleen kleine dingetjes die mijn dagelijkse leven vormen.
Mijn leven afgelopen weken bestond uit scriptie, dansen, eten, stage, scriptie, scriptie, scriptie waar ik hartstikke blij van word, ahum. Gelukkig ben ik niet de enige met dit aan mijn hoofd en gelukkig heb ik de leukste vrienden en familie inclusief hondjes, die mijn leven kleur geven :)

Oh! Ik heb de lekkerste taart EVER gegeten: torta de chocolínes :)